collision of shock and pain(#11 story on every Tuesday)

                   

TELUGU:

ఏ విషయం గురించి అయితే నన్ను నేను అన్ని వందల సార్లు ప్రశ్నించుకున్నానో, ఏ  వస్తువు కోసం అయితే నాలో నాకు నచ్చినవి కూడా పక్కన పెట్టేసి మరి ఆలోచించనో, తనకు  దేనిని ఇవ్వడానికైతే అంతలా  తహతహలాడానో ఆ ring ని, నాకు నేనుగా, ఎక్కడ తీసానో అక్కడే పెట్టేయవలసి వస్తుందని నేను అస్సలు ఊహించనే లేదు.

అసలు ఎం జరిగిందో ఎలా జరిగిందో నాకే అర్ధం కాలేదు. ఆ రోజు మేము,  అంత కష్టపడి  తీసుకొచ్చిన  ringని జాగర్తగా  ఇంటికి తీసుకోని వెళ్ళాను. రాత్రంతా ఆలోచిస్తూనే వున్నాను. రేపు తనకి ఎం చెప్పి ఆ ring ఇవ్వాలా అని.

తన కోసం ఇలా  చేశా అని నిజం చెప్పాలా, లేదంటే ఎక్కడైన కొని తెచ్చా అని అబద్దం చెప్పలా. నన్ను నేను అంటే,  రాముడు, కృష్ణుడు అని ఎదో చెప్పేసి convince చేసేసుకున్న కానీ తనకి ఎలా చెప్పాలి, తనని ఎలా convince చెయ్యాలి. నాకు నేను చెప్పుకున్నట్టు  ప్రేమ లో ఇలాంటివి అన్ని మాములే అని చెప్పడానికి,  నేను ప్రేమిస్తున్నాను అన్న విషయమే తనకి  ఇంక చెప్పలేదు.

ఒక వేల నిజం చెప్పేసానే అనుకో తను తనకోసం దొంగతనం చేశా అని positive గా తీసుకుంటుందా, లేదంటే నువ్వు దొంగతనం చెయ్యడమేంటి, ని నుంచి  ఇలాంటి పనులు నేను అస్సలు expect చెయ్యలేదు అని చేసిన  దానిలో negative మాత్రమే చూస్తుందా.

లేదులే తనకు నేనంటే చాలా ఇష్టం ఎందుకు అని అడిగితే చెప్పాలేనంత, ఎంత అని అడిగితే చూపించలేనంత. ప్రపంచం అంతా  ఎదురుగ నిలబడి, నేను తప్పుచేశా  అన్నా సరే తను నాకోసం నిలబడగలిగేటంత. ఆ ring ని పట్టుకొని దానిలో తనని చూస్తూ హాయిగా పాడుకోవాలసిన రాత్రిని తన కోసం ఆలోచిస్తు గడిపేసా.

చాలా excited గా school కి వెళ్లిన నాకు, ఒక sad news welcome చెప్పింది. తను class లో కనిపించలేదు. వెళ్లి వాళ్ళ friends ని అడిగాను. తను school కి వచ్చిందని,  కానీ ఎందుకో sudden గా కళ్ళు తిరిగి పడిపోయిందని చెప్పారు. ఏమైంది అని అడిగితే,  వాళ్ళకి తెలియదని చెప్పారు.

 అప్పటిదాకా ఉన్న excitement అంత గాలిలో కలిసిపోయింది. చాలా దిగులు పడుతూ తనకేమయ్యి వుంటుందా అని ఆలోచిస్తూ ఉన్నాను. నేను కూర్చున్న bench వైపు కిటికీ లోనుంచి ఏ చిన్న అలికిడి వినిపించినా తనేనెమో అని చాలా ఆత్రుతగా చూసేవాడిని,  కాదని తెలిసిన ప్రతిసారి గుండెల్లో ఎవరో సూదులతో గుచ్చుతున్నంత  pain అనిపించేది. 

ఎం అయ్యిందో తెలీదు తను ఎలా ఉందొ తెలీదు. ఆ రోజు అంతా,  ఆలా ఆ కిటికీ వైపే చూస్తూ కూర్చున్న. School విడిచి పెట్టగానే పరుగు పరుగున వాళ్ళ ఇంటికి వెళ్ళాను. ఇంట్లో వాళ్ల అమ్మ గారు మాత్రమే వున్నారు. నేను తన classmate ని అని తనకి ఎలా ఉందొ,  ఎం  అయ్యిందో చూద్దాం అని వచ్చా అని చెప్పాను. 

తను ఇంట్లో లేదని hospital కి తీసుకువెళ్లారని ఆవిడ కూడా ఇప్పుడు అక్కడికే వెళ్తున్నారని చెప్పారు. కుడా  వెళ్దాం అనుకున్న గాని hospital కి తీసుకెళ్ళేటంతగా ఎం జరిగిందో,  తనని అక్కడ ఆలా చూసి నేను తట్టుకో గలనో లేదో అని చాలా  బయమేసింది. అందుకే తను ఇంటికి వచ్చాక మళ్ళీ వస్తా అని చెప్పి వచ్చేసాను.

ఆ తరువాత రోజు ఆదివారం, ఎప్పటిలాగనే ఇంట్లో అందరం కాఫీ తాగుతూ మాట్లాడుకుంటున్నాం. అందరు చాలా ఆనందంగా వాళ్ళ రోజులో జరిగిన విశేషాలు చెప్తూ నవ్వుతు నవ్విస్తూ వున్నారు.నేను మాత్రం,  నిన్న తనని చూడడానికి వెళ్ళినా  బాగున్ను అన్న ఆవేదన, తనకి బాగానే ఉందొ లేదో అన్న ఆలోచనల మధ్య సతమతమైపోతున్నాను.

చుట్టూ ఎంత మంది ఉన్న,  చుట్టూ పక్కల ఎం అవుతున్న,  మనసు మాత్రం తనకు నచ్చిన వారి గురించి మాత్రమే  ఆలోచిస్తుంది. నేను ఆలా చాలా dull గా  ఉండడం గమనించిన అమ్మ, బయటకు వెళ్లి ఆడుకో మని చెప్పింది. మనసేం అంత బాగా లేదని, ఆడుకోవడానికి interest రావడం లేదని చెప్పాను.

 Sudden గా మా మామయ్య, వాడి  bag లో ఒక   ring ఉంటది తీసి ఇవ్వు interest వస్తాది అని అమ్మతో అన్నాడు.  ఒక్కసారిగా ఎవ్వరో చంపమీద చళ్ళు మనిపించినట్టుగా తుళ్లూపడ్డాను. తనకి ఆ విషయం ఎలా తెలిసిందో అర్ధం కాలేదు. అందరు మా మామ్మయ్య వైపే చూస్తున్నారు తరువాత ఎం చెప్తాడా అని. ఎం జరుగుతుందో అర్ధం కాక వొళ్ళంతా  చెమటలు పట్టేసాయి.

(to be continued next Tuesday......)

ENGLISH:

I wasn't imagined that the ring, for which I had to question myself for hundreds of times, for which I had to put all my favorite things that I like in myself aside, for which I had to put a lot of struggle, has to be put at the same place where I took it. 

I couldn't understand, how things happened. I could remember the day I took that ring and come home thinking that what reason has to be told to her, such that she will not refuse the ring. 

I could convince my self that I was right when I robbed it, saying unimaginable things are more memorable but how could I,  convince her. That is the question that has been wandering inside my mind, all night. 

What could happen if she doesn't like the truth that I have stolen something for her, what could have happened to me if she no longer wants to be my friend??. The debate with my self becoming hot as time passes.

 But, I know her, I know how much she loves me, I know how she sees things that are given by me. I know, She senses love before the underling truth of robbery. 

So, the next day I went to the school with an excitement that is unexplainable. But unfortunately, I came across a piece of bad news that took that out. She was not there in the class when I entered. I asked her friends about her whereabouts. They told me that she came to the school that day but suddenly her eyes fell back. I asked them whether they know the reason behind it. They said they don't know about it.

 I  was motionless, senseless, and feeling the heavyweight on my heart after listening to it. Every time, when I hear a small squeal near the window, I turn thinking it would be her gesture. But, each and every time I failed to see her there, my pain increased as if someone stabbed into my heart. The whole day I sat looking into that window for her to arrive. 

As soon as the bell rang I rushed to her home just to witness there was no one in the home except her mother. I introduced my self as her classmate and asked her for her whereabouts. 

She said she was taken to the hospital and she was on her way to that hospital. At first, I thought I could go with her mother but as soon as I realized that I could be emotional by watching her in the hospital and said to her mother that I will come again once she was home and I went home uncontented.

 The next day was Sunday, as usually everyone in the home was drinking coffee and enjoying themselves,  sharing everything that had happened on their previous day. I couldn't feel the pleasure in their words as I was thinking about her whereabouts.

As anyone can expect what could happen the next, My mother noticed me being like that and asked me to go out and play. " I am not feeling good and not even feeling interested to play," I said firmly. 

But as soon as I finished my words, my mama said to mother "give the ring hiding in his bag, he will regain his interest". Suddenly, I felt as if someone had slapped me hard. I didn't understand how he knew that. As expected, Sweat began to seep from my forehead...

(to be continued next Tuesday......)

HINDI(translation):

मैंने अपने आप से किसी भी विषय के बारे में सैकड़ों बार पूछा ... मैंने कभी नहीं सोचा था कि मुझे वह अंगूठी डालनी होगी जहां मैंने इसे लिया था, खुद को, किसी भी वस्तु के लिए, भले ही मैंने जो कुछ भी पसंद किया है, उसके बारे में सोचा और उसके बारे में सोचने के लिए उत्सुक था।

 मैं खुद नहीं समझ पा रहा था कि वास्तविक एम कैसे हुआ।  उस दिन, मैं रिंग नहीं ले गया था कि हम इतनी मेहनत से लाए थे।  मैं सारी रात सोचता रहा।  अगर वह अब कनेक्शन में अवशोषित नहीं है, तो उससे अच्छे से पूछें। यह सच बताने के लिए कि उसने यह अपने लिए किया है, या झूठ बोलने के लिए कि उसने इसे कहीं खरीदा है।

  मैंने अपने आप को कुछ कहकर आश्वस्त किया है कि मैं भगवान, कृष्ण हूं लेकिन उसे कैसे बताऊं, कैसे मनाऊं।  मुझे यह बताने के लिए कि प्यार में इस तरह की सभी चीजें सामान्य हैं, मैंने अभी तक उसे नहीं बताया है कि मैं उससे प्यार करता हूं।

 क्या चेसिना केवल इसमें नकारात्मक देखती है, क्या वह इसे एक सकारात्मक के रूप में लेती है कि उसने एक हजार सत्य चुरा लिए हैं, या क्या आप चोरी कर रहे हैं, कि मुझे आपसे ऐसी चीजों की बिल्कुल भी उम्मीद नहीं थी?

 यदि नहीं, तो वह यह नहीं कह सकता कि वह मुझे क्यों पसंद करता है, वह यह नहीं दिखा सकता कि वह कितना पूछता है।  पूरी दुनिया मेरे सामने खड़ी थी, भले ही मैं गलत था कि अन्ना मेरे लिए खड़ा हो सकता है।  अंगूठी को पकड़ें और उसमें उसे देखें और आराम से गाने के लिए अपने आप को सोचने के लिए रात बिताएं।

 मैं बहुत उत्साहित स्कूल गया, एक दुखद समाचार का स्वागत है।  वह कक्षा में उपस्थित नहीं हुआ।  मैंने जाकर उनकी फ्राड पूछी।  उसने कहा कि वह स्कूल आया था, लेकिन अचानक उसकी आँखें वापस आ गईं।  जब पूछा गया कि क्या हुआ, तो उन्होंने कहा कि वे नहीं जानते।  तब तक जो उत्साह था, वह हवा में इतना था।  मैं बहुत चिंतित और सोच रहा था कि क्या मुझे अकेला होना चाहिए। 

 जब भी मैं बेंच पर बैठा था, खिड़की की तरफ से एक छोटी सी चीख सुनाई दे रही थी, मैं यह देखने के लिए बहुत उत्सुक था कि अगर यह मैं हूं, तो ऐसा महसूस हो रहा था कि कोई हर बार मुझे सुई से दिल में चुरा रहा है, मुझे पता था कि यह मैं नहीं था।  मुझे नहीं पता कि क्या हुआ।

 मुझे नहीं पता कि वह कैसा है।  दिन भर खिड़की से बाहर घूर कर बैठे रहे।  जैसे ही मैंने स्कूल छोड़ा मैं रन पर उनके घर गया।  उनकी मां घर में अकेली हैं।  मैंने अपने सहपाठी को बुलाया और उसे आने के लिए कहा और देखा कि वह कैसा था।  

उन्होंने कहा कि वह घर पर नहीं थे और उन्हें अस्पताल ले जाया गया था और वह भी अब वहां जा रहे थे।  वह इतना डर ​​गई थी कि उसने सोचा कि वह मुझे अस्पताल ले जा सकती है, यह सोचकर कि क्या मैं उसे वहां देखने के लिए सहन कर सकती हूं।  इसलिए मैं उसे घर आने पर वापस आने के लिए कहता रहा।

 अगले दिन रविवार था, और हमेशा की तरह घर में सभी लोग कॉफी पी रहे थे और बातें कर रहे थे।  हर कोई अपने दिन की खबर सुनकर बहुत खुश और हँस रहा था।  दूसरी ओर, नेनु को यह सोचकर छोड़ दिया गया कि अगर कल उसे देखने जाना अच्छा था, तो वह ठीक है।

 चारों ओर इतने सारे लोगों के साथ, मन केवल उन लोगों के बारे में सोचता है जो इसे पसंद करते हैं।  मेरी माँ ने देखा कि मैं बहुत सुस्त थी और मुझे कहा था कि बाहर जाकर खेलो।  मैंने उनसे कहा कि मुझे अच्छा नहीं लग रहा था और मुझे खेलने में कोई दिलचस्पी नहीं थी। 

 अचानक हमारे चाचा ने अपने बैग में एक अंगूठी का इस्तेमाल किया और अम्मा से कहा कि इसे बाहर निकालना दिलचस्प होगा।  अचानक मुझे लगा जैसे किसी ने मुझे गाल पर थप्पड़ मार दिया हो।  उसे समझ नहीं आ रहा था कि उसे कैसे पता चले।  हर कोई हमारे चाचा को देख रहा है।  मुझे समझ नहीं आ रहा है कि क्या चल रहा है, सबको पसीना आ रहा है ...।

(to be continued next Tuesday......)